Μυοκαρδιοπάθειες

Μυοκαρδιοπάθειες ονομάζονται οι παθήσεις του καρδιακού μυός και οφείλονται συνήθως σε συγγενείς παθήσεις της καρδιάς (γενετικές).

Η κύρια μυοκαρδιοπάθεια είναι η υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια όταν δηλαδή ο καρδιακός μυς αυξάνεται – μεγαλώνει αφύσικα. Ο  αυξημένος σε όγκο καρδιακός μυς μπορεί να επηρεάσει το ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς, αυξάνοντας τον κίνδυνο για ανώμαλο καρδιακό ρυθμό (αρρυθμία) που επιβαρύνει και φθείρει το σύνολο της καρδιακής λειτουργίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο διευρυμένος καρδιακός μυς δεν είναι σε θέση να χαλαρώσει μεταξύ καρδιακών παλμών όπως γίνεται συνήθως, και ο καρδιακός μυς δεν παίρνει αρκετό αίμα ή οξυγόνο. Σε σπάνιες περιπτώσεις,  ο διευρυμένος καρδιακός μυς μειώνει την ικανότητα της καρδιάς να αντλεί αποτελεσματικά το αίμα προς το σώμα.

Η περιοριστική μυοκαρδιοπάθεια συναντάται σε άτομα με άλλες ασθένειες ή προβλήματα όπως: Καρδιακή αμυλοείδωση, η αιμοχρωμάτωση, η σαρκοείδωση, το καρκινοειδές σύνδρομο, η ενδομυοκαρδικαή ίνωση, η λήψη ακτινοβολίας και  χημειοθεραπείας κ.α.

Κάποιος με υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια μπορεί να μην εμφανίσει ποτέ συμπτώματα ή αυτά μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά. Τέτοια συμπτώματα είναι η δύσπνοια, ο πόνος στο στήθος (στηθάγχη), οι έντονοι χτύποι της καρδιάς, η λιποθυμία μετά από σωματική δραστηριότητα.

Οι μυοκαρδιοπάθειες μπορεί να προκαλέσουν καρδιακή ανεπάρκεια λόγω πάχυνσης του καρδιακού μυός ή κολπική μαρμαριγή και κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου.

Ο σύγχρονος τεχνολογικός εξοπλισμός του Ιατρείου CARDIO-LAB  καθιστά δυνατό την έγκαιρη διάγνωση μιας μυοκαρδιοπάθειας ώστε σε περίπτωση που ο ασθενής ανήκει σε κατηγορία υψηλού κινδύνου, να τοποθετηθεί εμφυτεύσιμος βηματοδότης – απινιδωτής ή να επιλεγεί κάποια άλλη σύγχρονη θεραπεία.

Επειδή όλοι οι άνθρωποι με υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, ανεξάρτητα από το αν τα συμπτώματά τους είναι ήπια ή σοβαρά, βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο για αιφνίδιο θάνατο από το φυσιολογικό πληθυσμό και μπορεί να πεθάνουν σε νεαρή ηλικία θα πρέπει να εξετάζονται από καρδιολόγο για να καθορίσει την επικινδυνότητα. Σε αυτό αποσκοπεί και ο προαθλητικός έλεγχος.

Ασθενείς χωρίς κίνδυνο και συμπτώματα λαμβάνουν οδηγίες για τον τρόπο ζωής και άθλησής τους, ελέγχονται περιοδικά και εφόσον κρίνεται αναγκαίο λαμβάνουν ειδική φαρμακευτική αγωγή.